کد مطلب:1726 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:49

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

دربارة رزق و روزي كه خودش به سراغ انسان مي آيد و نياز نيست كه انسان به دنبال آن رفته و آن را جستجو كند توضيح دهيد.

رزق و روزي بر دو قسم مي باشد:

1ـ رزق و روزي كه همچون سايه ما را تعقيب مي كند و براي ما مشخص و مقدّر گرديده است كه به آن رزق محتوم و طالب گفته مي شود.

اين نوع از رزق نيازي به تلاش و كوشش ندارد و از مقدّرات الهي براي شخص مي باشد. معناي روزي فقط خوراكي ها و آشاميدني ها نيست، بلكه نعمت هاي الهي را در بر مي گيرد. روزي محتوم شامل اصل وجود و هستي انسان، عمر، محيط و خانواده مي باشد كه همة اين ها بدون هيچ تلاشي براي انسان فراهم است.

اين گونه رزق از طرف خداوند مقدّر شده و در هر شرايطي به انسان مي رسد.

رزق مقسوم، برات است نباشي مغموم در سر و عده وصول است برات مقسوم

ما و اين رزق مقدّر پي هم مي گرديم تا كجـــا دست بيابيم به وقت معــلوم

خداي تعالي مي فرمايد: هيچ جنبنده اي نيست مگر اين كه رزق و روزي او بر عهدة خدا است. كه اين همان روزي است كه خدا تضمين نموده است كه به همة مخلوقات تعلق مي گيرد تا بتوانند به وجود و بقاي خود ادامه دهند. اين روزي قابل كم و زيادي و تحول نيست و حرص آدم آن را افزايش نمي دهد، همان طور كه تنبلي باعث كاهش آن نمي شود. رسول خدا فرمود: حرص حريص رزق را بيشتر نمي كند و تنبلي تنبل آن را كم نمي كند.

2- مقدر بودن روزي به معناي آن نيست كه انسان سعي و تلاش نكند و ما هيچ كاره هستيم و خود به خود به ما مي رسد. روزي مطلوب همان رزق و روزي است كه با سعي و تلاش و فعاليت انسان به دست مي آيد و تا انسان تلاش نكند، حاصل نميشود. يكي از عوامل كمي و زيادي اين روزي، تلاش انسان مي باشد. اگر تلاش و كوشش انساني صورت نپذيرد، به آن دست نمي يابد. اين مطالب شرح حديثي از امام علي(ع) مي باشد كه فرمود: روزي بر دو قسم است: آن كه تو را مي خواهد و طالب تو است و آن كه تو او را مي جويي و مطلوب تو است. كسي كه دنيا را خواهد، مرگ نيز او را مي طلبد تا از دنيا بيرونش كند. كسي كه آخرت خواهد، دنيا او را مي طلبد تا روزي او را به تمام پردازد.

بايد به اين نكته دقت كرد كه در قسم دوم روزي كه با كوشش انسان به دست ميآيد، باز ارادة الهي دخيل است و حكمت الهي چنين تعلق گرفته كه انسان با كوشش كسب روزي كند و توكل به خدا در اين قسم روزي نقش دارد، چرا كه افراد زيادي تلاش فراواني مي كنند، ولي نتيجة عكس داده و كمتر از انتظار سود كسب مي كنند. اين نشان دهندة آن است كه آن سود سرشار، به مصلحت او نبوده و خدا نخواست كه به دست آورد.